‘Dolgelukkig zijn wij is verre van sentimenteel’, schrijft recensent Hartger Wassink in een column voor de Nijmeegse boekhandel Roelants. ‘Het vertelt in feitelijk proza wat Annemarie hoort, ziet en leest in de periode dat zij en haar vriend Bart, na de schok van de bevalling, weer grip op hun leven, en dat van hun pasgeboren zoon, proberen te krijgen. Het is een kaal verhaal, een zorgvuldig geselecteerde abstractie van de tornado van gebeurtenissen en gevoelens die zij en haar vriend doorstaan moeten hebben. Ik moest daardoor aan Mondriaan denken. De schoonheid van zijn schilderij zit in de abstractie, in de ruimte die je als kijker krijgt om je eigen betekenis te geven aan het hoopvolle ‘victory’ uit de titel. En juist doordat Haverkamp abstraheert van haar gevoel, had ik als lezer alleen mijn eigen emotie om haar barre ervaringen mee aan te vullen. En dat werkt veel sterker dan het meeliften op de emotie van een ander.’
One thought on “‘Dolgelukkig is verre van sentimenteel’”
Reageren is niet (meer) mogelijk.
Dolgelukkig zijn wij , in één ruk uitgelezen ( jankend ) hoe herkenbaar , tot en met de Olifant en de lichtreclame – een gezond kind heeft duizend wensen enz.- de afdeling neonatologie, de achterhoekse roots en alles wat er met je kind , je zelf en je relatie gebeurd als je zo iets overkomt .
Het geeft ook bevestiging en een beetje voldoening , dat je niet de enige bent die in het zelfde schuitje zit en dat je niet gek bent als je het beste wilt voor je kind als die eenmaal besloten heeft in leven te blijven !
Dank voor dit nuchtere , realistische maar ook soms humoristische boek .
Astrid Bolder